Urwisko Bizonów

"Urwisko Bizonów" - obszar chroniony o znaczeniu historycznym, położony u stóp Gór Skalistych, 18 km na północny zachód od Fort Macleod w kanadyjskiej prowincji Alberta. Przez co najmniej 5, 5 tys. lat miejsce wykorzystywane przez ludy tubylcze Ameryki Północnej do zabijania bizonów przez zapędzanie ich nad 10-metrowe urwisko. HistoriaPrzez wiele poprzednich stuleci Indianie Czarne Stopy podczas polowań pędzili bizony z odległych o ok. 3 km na zachód pastwisk w Porcupine Hills, wzdłuż wytyczających szlak ku przepaści setek kopców, a następnie oprawiali zabite zwierzęta w pobliskich obozach. Nazwa tego miejsca w języku siksika - Estipah-skikikini-kots (w wolnym przekładzie "Miejsce zmiażdżonej głowy") - odnosi się do plemiennej legendy o młodym wojowniku, który chciał obejrzeć z dołu spadające w przepaść bizony i sam zginął, zmiażdżony przez ich ciała. Urwisko – w części wykorzystywanej przez Indian jako pułapka – ma ok. 300 m długości i wznosi się obecnie ok. 10 m nad równiną poniżej (pozostała część urwiska jest nawet kilkakrotnie wyższa). Pokłady kości u stóp urwiska sięgają 10-12 m głębokości, czyli kiedyś było ono ok. dwukrotnie wyższe. Tubylcy przestali je wykorzystywać w XIX wieku, po pojawieniu się tam przybyszów z Europy. Po raz pierwszy opisano je naukowo w latach 80. XIX w. , a w 1938 r. przebadali je naukowcy z Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej.

"Urwisko Bizonów" - obszar chroniony o znaczeniu historycznym, położony u stóp Gór Skalistych, 18 km na północny zachód od Fort Macleod w kanadyjskiej prowincji Alberta. Przez co najmniej 5, 5 tys. lat miejsce wykorzystywane przez ludy tubylcze Ameryki Północnej do zabijania bizonów przez zapędzanie ich nad 10-metrowe urwisko. HistoriaPrzez wiele poprzednich stuleci Indianie Czarne Stopy podczas polowań pędzili bizony z odległych o ok. 3 km na zachód pastwisk w Porcupine Hills, wzdłuż wytyczających szlak ku przepaści setek kopców, a następnie oprawiali zabite zwierzęta w pobliskich obozach. Nazwa tego miejsca w języku siksika - Estipah-skikikini-kots (w wolnym przekładzie "Miejsce zmiażdżonej głowy") - odnosi się do plemiennej legendy o młodym wojowniku, który chciał obejrzeć z dołu spadające w przepaść bizony i sam zginął, zmiażdżony przez ich ciała. Urwisko – w części wykorzystywanej przez Indian jako pułapka – ma ok. 300 m długości i wznosi się obecnie ok. 10 m nad równiną poniżej (pozostała część urwiska jest nawet kilkakrotnie wyższa). Pokłady kości u stóp urwiska sięgają 10-12 m głębokości, czyli kiedyś było ono ok. dwukrotnie wyższe. Tubylcy przestali je wykorzystywać w XIX wieku, po pojawieniu się tam przybyszów z Europy. Po raz pierwszy opisano je naukowo w latach 80. XIX w. , a w 1938 r. przebadali je naukowcy z Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej.